Zaterdag en zondag 9, 10, 16 en 17 september
13.00 tot 17.00 uur
Eigen atelier, Schoolstraat 2, Sauwerd
Entree: gratis
Verbinding verbroken
Al meer dan tien jaar werkt beeldend kunstenaar Herman van Hoogdalem, vaak in samenwerking met journalist Gijs Wanders, aan een oeuvre van portretten teksten en korte documentaires waarin altijd een maatschappelijke kwestie aan de orde wordt gesteld. De over deze kwesties als dementie en kindermishandeling verschenen boeken ontstonden in samenwerking met Gijs Wanders, Ieta Berghuis en Constance de Vries.
In deze editie van Kunstvloed presenteert hij een intieme installatie “Verbinding verbroken”, waarin we Adri Bakker Willems kunnen volgen in haar gevecht om, na een ongeluk waarin zij een hersenbeschadiging oploopt, haar oude leven weer op te pakken. Herman van Hoogdalem spreekt en tekent haar, Deirdre Welmoed Breider filmt de interviews, tekensessies en de therapie die Adri Bakker Willems volgt.
Atelier
Naast de installatie “Verbinding verbroken”, die zich in de gang van het atelier bevindt, kun je in de rest van het gebouw, dat twee werkruimtes herbergt, rondkijken. In de ene ruimte ziet u meer werk van Herman van Hoogdalem in de andere ruimte exposeert Louwe Noordhoff, van hem is ook werk te zien op een van de buitenlocaties van Kunstvloed.
Louwe Noordhoff (1990)
Vorig jaar werkte Louwe Noordhoff (1990) een periode in de achterste ruimte van de oude school waar Herman van Hoogdalem zijn atelier heeft. In die periode werkte hij aan vloerbeelden van tijdelijke aard, waar de nadruk ligt op het maakproces. Als beeldhouwer is de handeling steeds belangrijker geworden en het beeld zelf heeft een steeds minder vaste vorm gekregen. De maakprocessen van vloerbeelden worden zorgvuldig voorbereid: een reeks handelingen en de handgemaakte gereedschappen die nodig zijn. Tijdens het maken van het beeld staat het ervaren van een andere tijdsbeleving centraal: Noordhoff zet de meetbare kloktijd, waar het grootste gedeelte van ons leven aan gewijd is, aan de kant en verlies bewust de tijd uit het oog.
De uiteindelijke afbeelding die op de vloer tot stand komt is vaak afgeleid van een lichaam in een anatomische houding van rust: recht, armen naar beneden. Het gaat niet over karakters of personages in een verhaal, de figuren beelden geen emotie uit en de mensfiguren hebben een neutrale aanwezigheid en een spiegel voor onze eigen materiële lichamelijkheid.
