Er staat een man op het kerkhof
hij is uit lichtend hout gesneden
een lange stok draagt hij omhoog.
Peilt hij de diepte van de graven
de hoogte van de wierde
of van een verdwenen kerk ?
Komt hij van de overkant ?
Is het een vaarboom die hij draagt
een polsstok om te springen ?
Met de kunstvloed is hij
hier terecht gekomen
en roept naar ons ‘mij dorst’ !
Adam is hij, weet zijn buurman,
mens van de aarde.
Hij roept geen Goden aan,
wacht op een wolkje
als van een mensenhand.
Hij draagt geen wapen
maar torst als een banier
een lichte spons op een spies
Hij is bekend met hysop,
kruishout en de woorden
dorsten naar gerechtigheid.
Wil hij met die opgestoken spons
martelaren troosten, dorst lessen
van vluchtelingen uit een woestijn ?
Of vraagt dit godverlaten mensenkind:
wordt het nog wat met die hoop
dat oud, vertrouwd verlangen ?
Er staat een mens op
van alle tijden door de eeuwen heen
hij is uit lichtend hout gesneden.
Jan Buwalda
Gemaakt naar aanleiding van ‘Mij Dorst’, een beeld van Gert Sennema, op het kerkhof van Groot Wetsinge, tijdens Kunstvloed 2018 Sauwerd, Klein- en Groot Wetsinge. Gewijzigd 12 04 2019, 24 09 2019 en 30 09 2019
