Gert Sennema (Grijpskerk 1962) maakt beelden, die ontstaan uit de materie; hout.
De bomen, die hij gebruikt, worden getransformeerd in objecten die het dagelijkse verbinden met een groter verhaal.
In opdrachtsituaties laat Sennema zich leiden door de ruimte, met haar fysieke en betekenisvolle kwaliteit.
Over het beeld “Mij dorst”
In de droogste zomer van de afgelopen decennia, is een beeld tot stand gekomen wat bijna letterlijk lijkt ontleend aan de weersgesteldheid. Het ontwerp voor dit beeld kent echter een andere achtergrond. Aanvankelijk was de Grote Kerk in Leeuwarden de locatie voor “Mij dorst”. De enorme hoogte van de gotische kerk wilde ik benadrukken door de hoogte in te gaan. Na het zien van andere ontwerpen voor de tentoonstelling koos ik voor een bestaand beeld.
Op uitnodiging van Kunstvloed, heb ik “Mij dorst” deze zomer gerealiseerd. Begin dit jaar werd een zilveresdoorn gerooid, afkomstig uit de tuin van veearts Jan Reinders in Grijpskerk. De afgelopen 12 jaar liep ik dagelijks aan de esdoorn voorbij met mijn hond Toby. De boom zakte steeds verder over de stoep. Op ongeveer 45 jarige leeftijd moest hij sneven. De onderstam werd bij mijn atelier afgeleverd. Het volume van een halve stam (door het hart gespleten) was toereikend voor een levensgroot mensfiguur.
Mijn oeuvre van de laatste tijd behelst beelden met de volgende elementen: aarde, lucht en energie. Al zou hij het anders willen, de mens blijft onderhevig aan de zwaartekracht, op de aarde betrokken. Het verlangen hier los van te komen uit zich in fysieke, mentale en spirituele exercities. “Mij dorst” refereert in de titel naar de woorden van Jezus aan het kruis, maar in zijn verschijning verwijst het niet naar de christelijke iconografie. Het is geen heilige met zijn attribuut in de middeleeuwse traditie, maar misschien in een hedendaagse vertaling. In de nabijheid van middeleeuwse resten, in het midden van een afgebroken kerk, omzoomd door begroeiing staat het beeld geborgen en toch kwetsbaar. De wilgenteen is niet alleen een steun, maar ook het contact met het hogere. De spons verzameld het hemelwater, maar lijkt toch ook verdacht veel op de hersenen van een mens.
September 2018 Gert Sennema
